Blues poslastica iz domaće kuhinje

Novi album podravskog bluesera Miroslava Evačića zove se “N.E.W.S. Blues“.

Deset pjesama koje sačinjavaju album traju nešto više od 30 minuta i na
ploči bi ih se idealno moglo podijeliti na A i B stranu. Stranu A
sačinjavalo bi sedam novih Evačićevih pjesama, a stranu B dio naslovljen
“Basement session” koji se sastoji od tri pjesme koje su uživo
odsvirali Evačić, Marin Hrašćanec i John Kruth. Pucketanje ploče samo bi
doprinijelo ugođaju.Album otvara “Grabo kopam“, hipnotički komad sirovog, nepoliranog modernog bluesa s industrijskom podlogom u stilu kultnih izvođača s etikete Fat Possum poput R.L. Burnsidea ili Juniora Kimbrougha. Slijedi instrumental “Drafska Bossa” u kojoj se kombinira ritam udaraljki u stilu bossa nove i tradicionalna melodija odsvirana na harmonici.Slijede još tri instrumentalne crtice. “Odbjegli Django” Quentina Tarantina koji ovih dana igra u kinima ponovo je popularizirao špageti vestern filmove, pa mi je možda i zbog toga sinulo da bi ovi Evačićevi instrumentali, ogoljene primitivne udaraljke i jednako primitivni žičani instrumenti, odlično funkcionirali i kao špageti vestern soundtrack.

Prvi dio albuma zatvaraju klavirski funky shuffle “Prekodrafski blues” i starinski valcer “Podrafski lajfstajl“.

Većinu instrumenata Evačić je odsvirao sam, uz povremenu podršku supruge Gordane na cimbulama ili harmonici. Albumom vlada nerafinirani, kućni lo-fi ugođaj. Takav je ugođaj i spomenutog sessiona. Glavni instrumentalni pečat dvama već poznatim Evačićevim pjesmama daje John Kruth, američki glazbenik, muzikolog i sveučilišni profesor glazbe u čijoj diskografiji se nalazi i naslov “Splitsville: Sonic Impressions of Croatia”.

“Lotam blues” čisti je blues s odličnom Kruthovom usnom harmonikom, a “Čardaš, blues i R’n’R take 3” intrigantan spoj Kruthove irske flaute i Evačićeve tamburice. Za kraj su u lahorastom, ležernom folk-rock stilu, koji zvuči otprilike kao da Keith Richards izvodi Jacksona Brownea, odsvirali dosad neobjavljenu pjesmu “Catch It” legendarnog folk-blues kantautora Erica von Schmidta (onog kojeg Dylan spominje na svom prvijencu u “Baby Let Me Follow You Down“: “I first heard this from Ric von Schmidt. He lives in Cambridge. Ric is a blues guitar player. I met him one day on the green pastures of the Harvard University.“)

Albumu za veću ocjenu nedostaje još poneka konkretnija stvar, ovako ostavlja dojam da se previše temelji na nerazrađenim skicama. No svježa, nepatvorena atmosfera domaće svirke u podrumu, na trijemu ili u juke jointu je nepobitna, kao i ruralni, močvarni ugođaj. Evačić je bijeli čovjek, ali ima dušu za blues.