Nahranite vukove očekivanim menijem

Bilo je to negdje, vremenski gledano, između nu-metala i post-grungea. 10 Years su bili jedan od nadolazećeg vala melodičnijih i emotivnijih bendova koji su predstavljali novi (kratkotrajni) trend u svijetu miješanja rock-metal žanrova.

Slični bendovi pali su u uho svima koji su bili zasićeni Fred Durstovskim rap-metal poskočicama i tražili nešto atmosferičnije, a i dalje slušljivo.

Producent novog, trećeg pravog major albuma nazvanog “Feeding the Wolves” je dobro poznati Howard Benson i ta činjenica mnogima je zamirisalo na potpuni odlazak u smjeru ostalih bendova kojima je on dirigirao. Creed, Papa Roach, Seether, Hoobastank, Cold samo su neki od njih i nekako se sve skupa logično postavilo nakon “Division” albuma iz 2008.

Osim producenta, novost je i odlazak gitarista Matt Wantlanda, a recimo da je novost i sam zvuk benda. Najavili su ga kao najžešći album karijere (uostalom, tko više govori suprotno?!) i izbacili jedan od najboljih singlova karijere.

“Shoot It Out” je poveznica pjesama i imena albuma, jer u jednoj kombinaciji modernog rocka i nesvakidašnjeg vrištanja pred kraj u slobodnom prijevodu govori – gladni vuci (muzička industrija) žele da izbacimo hit u stilu vječnog “Wasteland”.

“One More Day” i “Don’t Fight It” su tipične power balade, kojima se pridružila orkestracija, a uz gudače je zanimljiva ispala i “Waking Up the Ghost“. Ove ostale (“Now is the Time” i, recimo, “Fix Me“) su melodične alt-metal stvari, dobre za 10 Years, dok je simpatičan vokal Jesse Hasek na “Running In Place” opet podsjetio na komercijalniji način interpretiranja Maynarda iz Toola.

Album je sasvim dobar, u tim krugovima vjerojatno jedan od boljih u cijeloj skupini sličnih bendova, ali da je neko veliko čudo i iznenađenje – nije. Sve je to dinamična kolekcija alt-metal i post-grunge pjesama. Ako se čovjek postavi na razinu spomenutih žanrovskih kolega, ovo može biti dobro i slušljivo iskustvo. Većina stvari ipak nije ništa više od toga.