Novosadske ženske Boye

Dokumentarni film “Prvi pravi ženski zvuk” Brankice Drašković u dominantnom androcentričnom svijetu donosi svježi pregled i pogled na prvi novovalni ženski punk-rock bend, novosadske Boye.

Iako je hrvatska rock-scena posvjedočila i kumovala stvaranju prvog jugoslavenskog ženskog benda – Sirena, tek punih dvadeset godina kasnije nastaje punkorvni novovalni punk-rock bend isprva sastavljen od četiri članice koje su u drugoj fazi karijere ipak inkorporirale muškarca u bend.Dokumentarni biografski film zanimljiv je prozor u povijest djevojaka koje su bile aktivnije u Sloveniji negoli u rodnoj Srbiji, no u svojoj režiji, scenariju ili montaži ni po čemu se ne razlikuje od srodnih recentnijih filmskih zapisa, zbog čega sama vrijednost počiva na dokumentaciji stvaranja, razvoja i razilaženja, dakle sadržaju, ali nikako na formi. Premda dinamično montirano, film nerijetko postaje nejasan zbog pozadinske glazbe koja je na trenutke dominantnija od izvora iliti govornika koje čine same članice te jedini muški član benda.

O tome koliko su Boye obilježile većinski muški korpus neprežaljenoga novoga vala svjedoče glazbeni kritičari poput Aleksandra Dragaša, slovenskoga novinara Igora Vidmara, novosadski kolege iz i danas aktivnih bendova Disciplina kičme i Partibrejkers, Koja i Cane, odnosno srpski književnici i glazbenici.

Ono što je hvalevrijedan moment filma jest činjenica da Boye jesu bile subverzivne u tradicionalističkom i patrijarhalnom kontekstu socijalističke Jugoslavije, ali njihov značaj za pokret pomalo je predimenzioniran u filmu jer se ipak ne radi o jedinom ženskom bendu s pedigreom u novom valu.