Novim putevima do starih ciljeva

I dok se kao Occult, iako su imali sasvim pristojnih albuma, poput odjavnog “Elegy Of The Weak” (2004.), baš i nisu proslavili, nakon promjene imena u Legion Of The Damned, ovi Nizozemci naprosto kao da su eksplodirali.

Praktički, već osam godina proživljavaju svoju, očito podužu, drugu, ili
možda čak treću mladost. Od “Malevolent Rapture” (2006.), premijernog
albuma pod novim imenom, pa do aktualnog “Ravenous Plague”, pobrali su
nebrojene pozitivne kritike, okupili poveći broj sljedbenika, te
organizatorima metal koncerata postali jedan od poželjnijih koncertnih
izvođača.Stečene pozicije ne bi trebali izgubiti niti novim albumom, koji je, stjecajem okolnosti, ponio epitet prvog ‘pravog’ metal albuma tekuće godine. Iz jednostavnog razloga jer je objavljen malo nakon novogodišnji ludovanja. No ta činjenica, kao i ona da je prvi album za Napalm Records, manje je važna od one da LOTD i na njemu donosi kontinuiranu dinamičnost i visokoučinkovitu energičnost. I to kroz grube, osorne, ljute, ‘straight between the eyes’ vokale, britke i slojevite heavy/thrash riffove, cvilavo-cmizdreće, katkad i melodijske solaže, bubnjarsku beskompromisnost, koja, istina, u brzinskim verzijama često zvuči preplastično, katkad ‘larsovski’ šupljikavo, te izrazito duboke, sugestivne i kombinatorne baseve.

Materijal je zaogrnutim plaštem mračne atmosferičnosti, sveprisutna je melankoličnost, a pokoja akustična ‘upadica’ donosi dašak emotivnosti.

Kontinuirani naboj visokih vrijednosti i dalje je obilježje pjesama ovog benda, pa čak i u momentima kada brzi ritmovi na kratko ustuknu pred onima srednjih vrijednosti, koji sa sobom donose zamjetan melodijski žig. Svakim novim albumom, Legion Of The Damned bude su više thrash, a manje death metal, koji se ovdje najviše manifestira kroz razorne blastbeatove i prorijeđene growlove.

Zamračeno atmosferični, malko industrijalizirani uvod “The Apocalyptic Surge” lagana je priprema za rastur koji slijedi u nastavku, uz pjesme tipa “Howling For Armageddon”, “Black Baron”, “Mountain Wolves Under A Crescent Moon”, “Doom Priest” ili “Morbid Death”, naslovom s totalnom dominacijom thrasha.

Iako sličan ranijim uratcima, “Ravenous Plague” neće razočarati fanove ovog benda, i dobrog, nepatvorenog thrasha s primjesama deatha. Uz ostalo, i zato jer Legion Of The Damned spada u kategoriju bendova prepoznatljive koncepcije pjesama i sveukupnog sounda, a to je nešto do čega se danas u metalu poprilično drži. Nije da nije moglo biti bolje, nije da se nije očekivalo više, no da je ispalo dobro, to bi trebalo biti najvažnije.