Muzika na struju Sare Renar

U jesen se pojavio “Jesen” – prvi EP Sare Renar koji sugerira promjenu stilskog smjera. Gitare idu van, elektronika unutra. Klasični kantautorski folk-rock obrasci van, eksperimentiranje unutra.

Sarin glas je stavljen u prvi plan. “Jesen” je moderna indie-folk ploča koja će se svidjeti i onima koji ne prate samo tu scenu, jer nije trendovski usmjerena, nego je vođena unutarnjim Renarinim kreativnim, često impresionističkim impulsima. Sara je leptirić koji može i zna sletjeti na različite žanrove i različite stvari iskombinirati, prepraviti, ubaciti da zvuče prirodno i maštovito.Pohvalno je što se miče od sarkazma koji joj definitivno ne stoji, nego hita prema enigmatičnim, imaginativnim sferama. Od “Djece” na ovamo slušalo se svašta, očito su Lorde i Lana Del Rey ponajviše impresionirale Renar. Unatoč uglavnom synthesizerskom okruženju, “Jesen” i dalje ostavlja dojam kantautorske ploče, i to one kantautorice koja se voli poigrati sa svim i svačim, i na kraju s velikim zadovoljstvom ostaviti upitnik u ušima slušatelja. Svojom zaigranošću Renar kao da potiče maštu slušatelja, a kad se on uhvati za jednu nit, Renar samo napravi rez.

“Jesen“, “Trag“, “Ljubav” (s Barbarom Munjas kao gošćom) su pjesme koje će se vjerojatno zadržati u Renarinim koncertnim listama dok Sara ne ode u penziju, a “Jesen” u a capella varijanti nije samo uspješan audio eksperiment. Štoviše, EP svjedoči da je najvažniji instrument na cijelom ovom mini albumu Renarin glas, a slabiji dio ovog vrlo zanimljivog ostvarenja je instrumentalni uvod “After” te “Postsezona”.

Šteta što je ovo samo EP.