Loš povratak nekadašnjih majstora zafrkantskog pop punka

Čini se kao da su Bloodhound Gang ostali na istom mjestu na kojem su bili prije desetak godina. Hm, je li to pozitivna stvar? Uglavnom se gotovo svi jadamo kada neki bend omlitavi ili ako potpuno promijeni stil, kritizirajući ih da ‘to više nisu oni’. Kod Bloodhound Ganga je stvar poptuno obrnuta – pobogu, pa napravite više neki pomak! I to ne samo da su ostali vjerni istom blesavom stilu, već su u njemu i podbacili.

Je li i dalje na snazi trend gdje se cijene što mutaviji tekstovi i što jednostavnije melodije? Da je vaj album objavljen neposredno poslije “Hooray For Boobies” koji je polučio nevjerojatan uspjeh, vjerojatno bi Blooghound Gang i dalje bili jedni od najtraženijih bendova u toj nekoj pop punk maniri (ako se želimo zaista upustiti u eksperiment i nazivati ih punkom). Da su ga tada objavili, tada bi svi oni koji su skakali na “Along Comes Mary” i “The Ballad Of Chasy Lane” došli na svoje.

Bloodhound Gang su svoj upečatljivi stil promovirali prvim albumom “Use Your Fingers”, usavršili ga na zabavnom “One Fierce Beer Coaster” i popularizirali ga s “Hooray For Boobies”. No, “Hefty Fine” je sam dokaz da jedan bend ne može biti rob jednog stila. Klinci koji su uživali na hitovima od prije pet godina su odrasli. Oni koji su sad taman zreli za ovakvu muziku nisu nikad ni čuli za Bloodhound Gang, a em im se nudi spektar puno interesantnijih autora od Jimmi Popa i ekipe. Dečki su jednostavno zakasnili.

Kao što rekoh, nisu se puno udaljili od svog specifičnog stila koji je usko vezan za vesele melodije, dodane kompjuterske minimalističke zvukove i tekstove koji se ne udaljuju od teme seksa, prdenja i kojekakvog pljuvanja. Čak su nas na albumu i počastili auditivnim iskustvom obavljanja tekuće velike nužde na WC-u. No, osim toga, na album su uvrštene i pjesme koje su potpuno atipične za Bloodhound Gang poput depresivnije “Something Diabolical” ili zabavne “Pennsylvania” ovijenu u simpatični rock.

Interesantne pjesme još interesantnijih naziva poput “Foxtrot Uniform Charlie Kilo” (vjerujem da vam nije potrebno odvraćati pozornost na prva slova), “Farting With A Walkman On” ili “Uhn Tiss Uhn Tiss Uhn Tiss” su zaista zabavne i lako pamtljive, ali muzički gledano su totalni povratak u polovicu devedesetih kada je takav stil bio prihvatljiv. A bogme i veoma popularan. Danas, imam osjećaj da slušanje 40-minutne nakupine primitvnih pjesmica predstavlja veliki izazov svakome.

No, nije sve samo u vremenskom odmaku, već i u činjenici da su momci zaista oslabili u području kreativnosti. Nemoguće je oduprijeti se dojmu da su napravili ovaj album zato ‘jer su morali’. Ja ću i dalje vrlo rado poslušati “One Fierce Beer Coaster” te pjevati zajedno s Jimmi Popom “Your Only Friends Are Make Believe” ili “Kiss Me Where It Smells Funny”.

Nažalost, mislim da je “Hefty Fine” osuđen da postane jedan od onih albuma koji uzaludno čekaju svoj red da uđu u CD player.