Punih 18 godina, cijelu jednu punoljetnost, čekala je da se Novosadski kantautor vrati u svoj rodni grad. Oko dvije i pol tisuće ljudi skupilo se te nimalo tople ljetne večeri na Rukometnom stadionu u Ulici Zbora Narodne Garde da bi pozdravilo svog nekadašnjeg sugrađanina.
Jedan po jedan članovi benda izlazili su na natkrivenu pozornicu, da bi nakon uvodnih taktova prve pjesme, točno u 20:40, Đole i sam izašao i krenuo sa “Na mostu smena straže…“, praćen urlikom mase, koji se netom pretvorio u jednoglasnu pratnju. Odmah nakon toga slijedi pozdrav i odavanje počasti rodnim gradu “Viroviticom”, uz burno odobravanje punog stadiona.
S prvim kapima kiše kreće “Ringišpil” (“Curi od jutros, od četiri-pet…”), a nastavlja se parom brzih starih pjesama (“Boža zvani pub”, “Pesma o jednom petlu”), nakon kojih se bendu priključuju braća cigani Per i Kina Alvirović uz “Anitu” i “Otiliu” s “Dnevnika starog momka”.
“Jednom su sadili lipu” i “Lepa Protina kći” vjerojatno su mnogima natjerali suze na oči (meni jesu), a nakon “Uticaja rođaka na moj životni put”, za upravo zaprošenu Marcelu, djevojku iz publike, pjeva tužnu, ali prigodnu “Poslednju nevestu”, čime počinje blok starih tužnih klasika: “Priča o Vasi Ladačkom”, “Svirajte mi jesen stiže Dunjo moja“, “Ne lomite mi bagrenje” i “Slovenska”.
I onda, naravno, u svom stilu budi publiku iz melankolije blokom veselih pjesama s najnovijeg uratka “Rani mraz“, a za vrijeme “Ace Brace” kreće pravi prolom oblaka, pa istu Đole zaključuje prigodnim stihom: “…mater kiši…”, a publika skidanjem do pojasa (točnije, muški dio publike) daje do znanja da im ovu večer ne može ništa pokvariti.
Povratak u kasne osamdesete počinje “Devojkom s čardaš nogama”, slijedi “Slabo divanim madžarski”, a nakon drevne “Hej haj baš nas briga…”, kreće valcer publike uz “Miholjsko leto”. Uskoro i kiša počinje lagano jenjavati, a s njenim krajem bliži se i kraj koncerta uz “D-moll”. Naravno ne zadugo, jer Đole se ubrzo vraća na bis kojim uz “Sve je otišlo u Honduras”, “Ilona” i “Sina jedinca” vraća publiku u život, a uz potonju čak kreće i ‘pogo’ od strane dvojice bedastih obožavatelja s akreditacijama (pitam se koji su to…).
Prvim taktovima pjesme “Odlazi cirkus” publici postaje jasno da je došao kraj troipolsatnom showu, te da najveći pjesnik s ovih prostora i po treći put napušta ovaj kraj, ali to im samo daje još veći motiv da napregnu već istrošene glasnice i pruže gromoglasnu podršku omiljenom pjevaču.
Na koncu, Balašević je još jednom dokazao veliku energiju, za tako ‘starog momka’, te ponovo prezentirao bogatstvo svoje lirike i raskoš scenskog nastupa. Virovitica je to definitivno zaslužila. Hvala ti Đole! Bolje nije moglo…
Virovitica, 02.07.2004., set lista:
1.Noć kada sam preplivao Dunav
2.Virovitica
3.Divlji badem
4.Ljerka
5.Neki novi klinci
6.Ringišpil
7.Boža zvani pub
8.Pesma o jednom petlu
9.Anita
10.Otilia
11.Jednom su sadili lipu
12.Nevernik
13.Lepa Protina kći
14.Uticaj rođaka na moj životni put
15.Poslednja nevesta
16.Priča o Vasi Ladačkom
17.Svirajte mi jesen stiže Dunjo moja
18.Ne lomite mi bagrenje
19.lovenska
20.Ja vas kanda znam
21.Dajte mi vina
22.Aco Braco
23.Bože Bože
24.Kao rani mraz
25.Devojka sa čardaš nogama
26.Slabo divanim madžarski
27.Ćaletova pesma
28.Hej haj baš nas briga, vozimo se na taljiga
29.Miholjsko leto
30.Provincijalka
31.Ne volim januar
32.Oprosti mi Katrin
33.Baby Blue
34.D-moll
35.Sve je otišlo u Honduras
36.Ilona
37.Panonski mornar
38.Sin jedinac
39.Odlazi cirkus
Izvještava: Ivan Muhvić
