Ugasi meeee!

Show biznis nikad nije bio sinonim za nešto dugotrajno i stabilno, no čak i u tom varljivom svijetu svakakvih ideja jedan od projekata gdje se najlakše popiknuti je stvaranje soundtrack albuma.

Nekad album požanje zaslužen uspjeh, ali češće se takvi albumi s glazbom iz filmova ili mjuzikala smatraju nedovršenim i plitkim ostvarenjima kojima nedostaje vizualna komponenta.U ovom broadwayskom mjuziklu o Spidermanu glavna ideja bila je ‘više je više’. Ogromna produkcija, dugi vremenski period nastajanja i angažman poznatih faca poprimili su nestvarne proporcije. Za muziku su angažirani Bono Vox i The Edge iz U2, benda koji je sredinom ’90-ih i pod imenom Passengers imao album soundtrackova iz filmova koji nikad nisu postojali (toliko o nestvarnom).

O samoj muzici i izvedbama na ovom disku se nema ništa posebno reći i po tome se ubrajaju u onu veću, neuspješniju, skupinu soundtrackova: u nekim temama se čuje glas Voxa osobno, a u nekima pjevači imitiraju Voxov prepoznatljivi vokal i taj dio teže pada onima kojima je dosta Voxova vokala, jer imitiranje ovdje nije najviši oblik počasti, već nedostatak interpretatorske inspiracije.

Povremeno će Bono i The Edge istovariti kakvu klasično teatralnu temu, u kojoj se uglavnom neće snaći, no nekoliko pjesama zvuči kao odbačene, ali solidne B-strane nekog singla U2. Karakteristični elementi (Edgev(sk)a gitara je najjača karika u instrumentalnom lancu) su prisutni, no kao da fali ruka Larryja Mullena i Adama Claytona da fokusira i do kraja uobliči stvari.

Doduše, standardna četvorka autorski je prisutna na “Boy Falls From The Sky“, no ona i “Rise Above” ipak su skrojene za glas Bona Voxa. Najslabiji dio je sredina albuma, koja samostalno, bez adekvatne slike i dramaturgije, malo vjerojatno može ikome pobuditi interes da to opet sluša. Zato su početak i kraj solidni primjerci muzike koja nikog neće udaviti, ali teško da su dobra najava, odnosno uvodni ‘zagrijavač’ (iliti ‘teaser’ na standardnom, ‘domaćem’ engleskom) nadolazećeg albuma U2.