Roboti s tužnim softwareom

Unatoč agresivnom (pa i glupom) naslovu, neumorni muzički eksperimentatori iz Oklahome na novom albumu ne teroriziraju, naprotiv, usprkos hrpetini neobičnog i povremeno teško slušljivog zvukovlja, poput Kraftwerka na albumu “Radioactivity” uspijevaju zvučati kao roboti s tužnim softwareom.

Osnova zvuka na “The Terroru” je titranje, staccato postavljene gitare i klavijature, hipnotički, raznoliki ritmovi i Coyneov falset u kojem tugaljivo pjeva gorkoslatke pop-melodije, a kao šlag na tortu idu razne, hm, orkestracije.U uši najprije upada “You Lust“, koja je postavljena kao centralna tema albuma, trinaestominutni progresivni electro ep (u kojem sudjeluje electro duo Phantogram) koji počinje efektnim riffom i ritmom na tragu “Time” Pink Floyda prije rasprskavanja u svim smjerovima i efektnim vraćanjem na početni tempo i riff. U ostatku albuma ne fali zvučnog vatrometa, štoviše, na momente sva sila audio-trikova djeluje poput Željka Keruma koji se hvali novim Maybachom. No, ono što je srž ploče je autorski nerv i on je ‘alive and kicking’. Iza kompletne halabuke, možda čak i hinjene ekscesivnosti i pretjerane sklonosti da se što više toga doda, čvrsto stoji fokus i emocija i to je ono što “The Terror” čini kvalitetnim albumom.Osim toga, “The Terror” je najkonstantnije izdanje The Flaming Lipsa još od “Yoshimi Battles Pink Robots”. I “At the War With Mystics” i “Embryonic” su imali manje (“Embryonic”) ili veće rupe (“At the War With Mystics”). Na ovom se albumu kreativnost i ekscesivnost relativno rijetko miješaju, a kad se miješaju, to su ipak razumni omjeri.

Wayne Coyne, Steven Drozd, Michael Ivins i preostala ekipa su snimili na neki način vrlo osobnu ploču čiji bi se kontekst mogao svesti na ‘psihodeličnu krizu srednjih godina’. Uostalom ove godine koja je na izmaku The Flaming Lipsi navršavaju 30 godina rada. I nema bolje proslave od dobrog aktualnog albuma.